одиночество — последние события

Очень атмосферно, аллюзии на Шустермана (Междумир) - неупокоенные дети, но у Шустермана более сурово, серокрылые мягче; и на Стругацких (Град обреченный) - потому что город за стеной, ощущение эксперимента, но, конечно, ад Стругацких с бесконфликтным почти Гли сравнивать нельзя.

Странно - я не люблю в книгах сосредоточение на быте, предметности (пропускаю это мимо сознания, хотя бывают редкие исключения - "Книга с местом для свиданий" Петровича), а здесь предметность очень нравилась, уютность быта, успокоение какое-то. Ну, и всяческие ереси с ангелами тоже терпеть не могу, когда ангелы - просто люди с особыми функциями (я, хотя вроде как практикующая православная, и молитв ангелам не понимаю и не пользую). Но в этом мире все вполне логично, адекватно и даже можно найти общие с христианством мотивы (самоубийство - страшный грех, вообще одновременная-кольцевая святость-грешность - интересно!), а также с выходом из созависимых отношений (тоже моя актуальность) - принять себя, принять помощь, вообще проговорить, что тебе нужна помощь.

Вообще много контрастов-парадоксов: сосредоточение на предметности, будничности и крайняя загадочность мира (фрагмента, осколка мира), очень позитивная, дружеская атмосфера и крайнее одиночество, практически бесконфликтность и огромная печаль, относительно мало динамичных, опасных эпизодов и связно, полноценно рассказанная история.

Рисовка в целом понравилась, но в некоторых эпизодах мне показалась неуклюжей - ходили персонажи как-то странно.

Па-беларуску тое самае...
Вельмі атмасферна, алюзіі на Шустэрмана (Міжсвет) - несупакоеныя дзеці, але ў Шустэрмана больш сурова, шэракрылыя мякчэйшыя; і на Стругацкіх (Горад асуджаны) - таму што горад за сцяной, адчуванне эксперыменту, але, вядома, пекла Стругацкіх з бесканфліктным амаль Глі параўноўваць нельга.
 
Дзіўна - я не люблю ў кнігах засяроджванне на побыце, прадметнасці (прапускаю гэта міма свядомасці, хоць бываюць рэдкія выключэнні - "Кніга з месцам для спатканняў" Петравіча), а тут прадметнасць вельмі падабалася, утульнасць побыту, заспакаенне нейкае. Ну, і ўсялякія ерасі з анёламі таксама не выношу, калі анёлы - проста людзі з асаблівымі функцыямі (я, хоць нібыта актыўная праваслаўная, але малітваў анёлам не разумею і не карыстаю). Але ў гэтым свеце ўсё цалкам лагічна, адэкватна і нават можна знайсці агульныя з хрысціянствам матывы (самагубства - страшны грэх, увогуле адначасовая-кальцавая святасць-грэшнасць - цікава!), а таксама з выхадам з сузалежных стасункаў (таксама мая актуальнасць) - прыняць сябе, прыняць дапамогу, увогуле прагаварыць, што табе патрэбная дапамога. Мусіць, усё ж аўдыторыя гэтага анімэ - падлеткі, іх актуальныя і ім карысныя тэмы.

Увогуле шмат кантрастаў-парадоксаў: засяроджванне на прадметнасці, будзённасці і крайняя загадкавасць свету (фрагмента, асколка свету), вельмі пазітыўная, сяброўская атмасфера і крайняе адзінота, практычна бесканфліктнасць і велізарны смутак, адносна мала дынамічных, небяспечных эпізодаў і складна, паўнавартасна расказаная гісторыя.
 
Малюнак у цэлым спадабаўся, але ў некаторых эпізодах мне падаўся нязграбным - хадзілі персанажы неяк дзіўна.